បុគ្គលិក SPOTLIGHT: Cristal J.

តើ អ្នក បាន ធ្វើ អ្វី ខ្លះ មុន ពេល ចូល រួម Neighborhood?  
មុន ចូល រួម Neighborhoodខ្ញុំធ្វើការជាគិលានុបដ្ឋាយិកានៅមន្ទីរពេទ្យរ៉ូដ អាយឡែន អស់រយៈពេល៤ឆ្នាំ។ មុន នេះ ខ្ញុំ បាន ធ្វើ ការ នៅ ផ្ទះ ថែទាំ ជា ជំនួយ ការ គិលានុបដ្ឋាយិកា ដែល មាន សញ្ញាប័ត្រ ( CNA ) អស់ រយៈ ពេល ប្រហែល ១៧ ឆ្នាំ ។ ការ ធ្វើ ការ ជា CNA មាន ប្រយោជន៍ ជា ពិសេស ក្នុង ការ រៀបចំ ខ្ញុំ សម្រាប់ អាជីព គិលានុបដ្ឋាយិកា របស់ ខ្ញុំ ដូច ដែល វា បាន បង្រៀន ខ្ញុំ ពី របៀប ធ្វើ ឲ្យ ខ្ញុំ កាន់ តែ យក ចិត្ត ទុក ដាក់ និង អាណិត អាសូរ ចំពោះ អ្នក ដទៃ ដែល ខ្វះ ខាត ។ ពេល ខ្ញុំ ចូល រួម ជា លើក ដំបូង Neighborhood នៅ ខែ មេសា ឆ្នាំ 2008 ខ្ញុំ បាន ធ្វើ ការ ជា អ្នក គ្រប់ គ្រង ករណី ទូរស័ព្ទ ហើយ បន្ទាប់ មក បាន ផ្លាស់ ប្តូរ ទៅ នាយកដ្ឋាន គ្រប់ គ្រង ការ ប្រើប្រាស់ បន្ទាប់ ពី ពីរ ឆ្នាំ ។ តួ នាទី នេះ បាន ជួយ ខ្ញុំ ឲ្យ ធ្វើ ជា គិលានុបដ្ឋាយិកា បណ្តឹង ឧទ្ធរណ៍ ដែល មាន ប្រសិទ្ធិ ភាព នៅ ពេល ដែល វា ធ្វើ ឲ្យ ខ្ញុំ មាន ការ សម្រប សម្រួល ក្នុង ការ ធ្វើ ការ នៅ ក្នុង បរិស្ថាន ដែល មាន ល្បឿន លឿន និង លឿន ដែល ធានា ថា សេវា ថែទាំ សុខ ភាព ត្រូវ បាន ផ្តល់ ឲ្យ នូវ លទ្ធ ផល និង គុណ ភាព របស់ សមាជិក ដែល បាន កែ លម្អ ។ វា ក៏ បាន ផ្តល់ ឱកាស ដល់ ខ្ញុំ ដើម្បី បង្កើន ជំនាញ អង្គការ របស់ ខ្ញុំ និង សមត្ថភាព របស់ ខ្ញុំ ក្នុង ការ ប្រាស្រ័យ ទាក់ ទង យ៉ាង ល្អ ជាមួយ អ្នក ដទៃ ក្នុង ស្ថានភាព ណា មួយ ។

ក្នុង ចំណោម គម្រោង ទាំងអស់ ដែល អ្នក បាន ធ្វើ Neighborhood១. មួយណាក៏លេចធ្លោឡើងថាមានន័យពិសេសសម្រាប់អ្នក?
កម្មវិធី Oncology Pathway Solutions របស់ Our Oncology Pathway Solutions, New Century Health ដែល បាន ទៅ ផ្សាយ បន្ត ផ្ទាល់ កាល ពី ពីរ ឆ្នាំ មុន គឺ ជា គម្រោង មួយ ដែល លេច ធ្លោ ឡើង ជា ពិសេស នៅ ពេល ដែល អ្នក គ្រប់ គ្រង របស់ ខ្ញុំ បាន ប្រគល់ គម្រោង នេះ ទៅ ឲ្យ ខ្ញុំ មុន ពេល ចេញ ដំណើរ ទៅ ចាក ចេញ ។ សុខ ភាព សតវត្សរ៍ ថ្មី គឺ ជា មេ ដឹក នាំ ជាតិ ក្នុង ការ គ្រប់ គ្រង ការ ថែទាំ ពិសេស ដែល គេ ស្គាល់ ថា ជា សេវា គ្រប់ គ្រង ពិសេស ជំងឺ មហារីក ដ៏ ទូលំទូលាយ របស់ ខ្លួន ។ Neighborhood បាន ធ្វើ ជា ដៃ គូ ជាមួយ សុខ ភាព សតវត្សរ៍ ថ្មី ដើម្បី ធានា ថា សមាជិក របស់ យើង អាច ទទួល បាន នូវ ជំងឺ មហារីក និង ការ ថែទាំ ជំងឺ មហារីក ដែល ផ្អែក លើ ភស្តុតាង និង ធ្វើ ឲ្យ ដំណើរ ការ រដ្ឋ បាល សាមញ្ញ សម្រាប់ អ្នក ផ្តល់ សេវា ដើម្បី ផ្តល់ ការ ថែទាំ នេះ ។ គម្រោង នេះ មាន ការ លំបាក ខ្លាំង ណាស់ ហើយ ទោះបី ជា ដំបូង ខ្ញុំ មិន ស្រណុក ចិត្ត ក្នុង ការ យក វា ក៏ ដោយ ខ្ញុំ បាន ក្លាយ ជា មនុស្ស ងាយ ស្រួល ក្នុង ការ មិន ស្រណុក ស្រួល ហើយ នេះ ខ្ញុំ ជឿ ថា វា សំខាន់ ចំពោះ ការ រីក ចម្រើន អាជីព របស់ ខ្ញុំ ។ ការ ធ្វើ ការ លើ គម្រោង នេះ ក៏ បាន ផ្តល់ រង្វាន់ ផង ដែរ ដោយសារ តែ កម្ម វិធី នេះ ពិត ជា ធ្វើ ឲ្យ មាន ការ ផ្លាស់ ប្តូរ ដោយ ផ្តល់ ឲ្យ សមាជិក របស់ យើង នូវ ការ ថែទាំ ជំងឺ មហារីក ដ៏ ល្អ បំផុត ដែល អាច ធ្វើ ទៅ បាន និង ដោយ បង្កើន ប្រសិទ្ធិ ភាព នៅ ពេល Neighborhood. ក្នុង នាម ជា អង្គ ការ ដែល មាន គោល បំណង វា ជា ការ រីករាយ មួយ ក្នុង ការ ធ្វើ ការ ជាមួយ មេ ដឹក នាំ នៅ នាយកដ្ឋាន ផ្សេង ទៀត និង អភិវឌ្ឍ ភាព ជា ដៃ គូ ដ៏ អស្ចារ្យ មួយ ជុំវិញ គម្រោង នេះ ។ អ្នក គ្រប់ គ្រង របស់ ខ្ញុំ បាន ទទួល ស្គាល់ សក្តានុពល របស់ ខ្ញុំ និង តម្លៃ នៃ ការងារ របស់ ខ្ញុំ ហើយ បាន ដឹង ថា ខ្ញុំ នឹង អាច អនុវត្ត ការ ផ្តល់ ជូន របស់ ក្រុម យើង សម្រាប់ គម្រោង នេះ ក្នុង អំឡុង ពេល ចាក ចេញ របស់ នាង ។

ប្រាប់ យើង បន្តិច អំពី ឆ្នាំ ដែល អ្នក បាន ចំណាយ ពេល ធំ ឡើង – ចែក រំលែក នូវ អ្វី ដែល បាន ជួយ ធ្វើ ឲ្យ អនាគត របស់ អ្នក មាន រូបរាង ឡើង ។  
ខ្ញុំ បាន ធំ ឡើង នៅ ទី ក្រុង វ៉ាស៊ីនតោន ផាក ក្នុង ទី ក្រុង ប្រូវីដេន រ៉ូដ អាយឡែន ហើយ មាន សំណាង ដែល បាន ទទួល ការ បំផុស គំនិត នៅ វ័យ ក្មេង ពី ជំនឿ របស់ ខ្ញុំ និង ពី អ៊ំស្រី ដែល ខ្ញុំ ចូល ចិត្ត ។ អ៊ំស្រី របស់ ខ្ញុំ ដាយអាណា បាន ធ្វើ ការ អស់ រយៈ ពេល ជា ច្រើន ឆ្នាំ នៅ ក្នុង ផ្ទះ ថែទាំ ហើយ អាច ធ្វើ ឲ្យ ខ្ញុំ មាន ការងារ នៅ ទី នោះ កាល ពី វ័យ ជំទង់ ។ ខ្ញុំធ្វើការនៅក្នុងផ្ទះបាយជាជំនួយពីរបបអាហារ ហើយឆាប់ធំឡើងជិតប្រជាពលរដ្ឋ – ពួកគេបានក្លាយជាគ្រួសារខ្ញុំ ហើយខ្ញុំចូលចិត្តជាផ្នែកមួយនៃការថែរក្សាពួកគេ។ ខ្ញុំ ក៏ ចូល ចិត្ត មើល អ៊ំស្រី របស់ ខ្ញុំ និង បុគ្គលិក ផ្សេង ទៀត ដែល មាន ចិត្ត អាណិត អាសូរ និង យក ចិត្ត ទុក ដាក់ យ៉ាង ខ្លាំង ទៅ លើ ប្រជា ជន ហើយ នេះ បាន បំផុស គំនិត ខ្ញុំ ឲ្យ ក្លាយ ជា ស៊ីអេនអេ ។ ខ្ញុំ ដឹង ថា ដោយ បាន ក្លាយ ជា ស៊ីអេនអេ ខ្ញុំ អាច ដើរ តួ នាទី ផ្ទាល់ ជាង មុន ក្នុង ការ ថែ ទាំ ប្រជា ជន ដូច្នេះ នៅ ពេល ខ្ញុំ អាយុ 18 ឆ្នាំ ខ្ញុំ បាន បង្ហាត់ បង្រៀន ឲ្យ ក្លាយ ជា CNA ហើយ ធ្វើ ការ នៅ ផ្ទះ ថែទាំ អស់ រយៈ ពេល ១៧ ឆ្នាំ ! វា គឺ ជា ទីតាំង ដ៏ មាន រង្វាន់ មួយ ជា ពិសេស នៅ ពេល សមាជិក គ្រួសារ បាន មក សួរ សុខ ទុក្ខ ហើយ បាន ថ្លែង អំណរ គុណ ដល់ ខ្ញុំ ដែល បាន ថែ រក្សា មនុស្ស ជា ទី ស្រឡាញ់ របស់ ពួកគេ យ៉ាង ខ្លាំង ។

ខ្ញុំ មាន ចិត្ត រំភើប យ៉ាង ខ្លាំង ចំពោះ ការ ថែ រក្សា មនុស្ស ហើយ ចំណង់ ចំណូល ចិត្ត នេះ បាន ធ្វើ ឲ្យ ខ្ញុំ យក អាជីព របស់ ខ្ញុំ ថែម ទៀត – ជា ពិសេស បន្ទាប់ ពី កូន ស្រី របស់ ខ្ញុំ បាន កើត មក ជាមួយ នឹង បញ្ហា សុខភាព ដ៏ សំខាន់ ។ វា ជា ពេលវេលា ដ៏ គួរ ឲ្យ ខ្លាច និង តានតឹង មួយ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ បាន គ្រប់គ្រង ក្នុង វ័យ ម្ភៃ ឆ្នាំ ចុង ក្រោយ របស់ ខ្ញុំ / ដើម ភ្លៅ ដើម្បី ទទួល បាន សញ្ញាប័ត្រ ផ្នែក គិលានុបដ្ឋាយិកា ពី មហា វិទ្យាល័យ សហគមន៍ of Rhode Island ( CCRI ) ខណៈ ដែល កំពុង ថែ ខ្វល់ ពី កូន ស្រី របស់ ខ្ញុំ ទៅ សាលា ពេញ ម៉ោង និង ធ្វើ ការ ផ្លាស់ ប្តូរ 17 ម៉ោង ពីរ ដង នៅ ចុង សប្តាហ៍ ។ ខ្ញុំ បាន ដឹង ថា ខ្ញុំ ត្រូវ តែ ធ្វើ ការ លះបង់ ជាក់លាក់ ដើម្បី ធ្វើ ឲ្យ ជីវិត ល្អ សម្រាប់ កូន ស្រី ខ្ញុំ និង ខ្ញុំ ហើយ ដើម្បី ធ្វើ បែប នេះ ខ្ញុំ ចង់ នៅ ស្មោះ ត្រង់ ចំពោះ ក្តី សង្ឃឹម និង សុបិន របស់ ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំ ពឹង ផ្អែក លើ ជំនឿ របស់ ខ្ញុំ ដើម្បី ផ្តល់ កម្លាំង ដល់ ខ្ញុំ ដើម្បី ឆ្លង កាត់ ពេល វេលា ដ៏ លំបាក នេះ ហើយ បាន បញ្ចប់ ការ សិក្សា ពី CCRI ក្នុង ឆ្នាំ 2004 ជាមួយ នឹង សមាគម វិទ្យា សាស្ត្រ ក្នុង គិលានុបដ្ឋាយិកា ។ ខ្ញុំ ជា កន្លែង ដែល ខ្ញុំ នៅ ថ្ងៃ នេះ ដោយសារ តែ ជំនឿ របស់ ខ្ញុំ លើ ព្រះ ឆន្ទៈ របស់ ខ្ញុំ ក្នុង ការ លះបង់ និង ការ បំផុស គំនិត ពី អ៊ំស្រី របស់ ខ្ញុំ ដាយអាណា ។ ខ្ញុំ តែង តែ ឃើញ ពន្លឺ នៅ ចុង ផ្លូវ រូង ក្រោម ដី ហើយ ដោយ សារ តែ រឿង នេះ ខ្ញុំ ជា អ្នក ដែល ខ្ញុំ នៅ ថ្ងៃ នេះ – សប្បាយ ចិត្ត ណាស់ Neighborhood និងសូមអរគុណយ៉ាងក្រៃលែង ដែលមានកូនស្រីអាយុ ២១ ឆ្នាំ (ស្នេហាជីវិតខ្ញុំ) ដែលសុខភាពបានប្រសើរឡើងយ៉ាងខ្លាំង។